"صدای تو همهء هستی من است"

هنگامیکه در غروب چشمانم ردپایی از غصه ها پیدا بود ودر نگاه همیشه غمگینم  هاله ای از سکوت ، در آن هنگام که در فضای غر یب سینه ام ماتم لحظات بر پا بود، زمانیکه در حصار  افسردگیهای روحی ،مضطر بانه ابعاد زندگی را می جستم،در آن نوبت که جوانه سبز امید در بهار زند گی ام تصویرگر خزانی زرد شد،زمانیکه در حجم خیس نگاهم جای خالی تو را می دیدم ودر گذ ر لحظاتم بی تو بودن را لمس می کردم ، گرچه فرسنگها فاصله بین ما بود اما صدای صمیمانه و مهربانت تسکین دردهایم شد.من در صدای تو هستی ام را دوباره یافتم .زیبائیهای زندگی را که در لابه لای کلام شیرینت می گنجاندی ، با همه وجودم در می یافتم . بزرگترین شادی ام شنیدن صدای مهربانت بود .چگونه به تصویرکشم بیقراریهایم را برای شنیدن این صمیمیت ؟ تو با عطر  کلامت دوباره زیستن را به تک تک سلولهای وجودم هدیه کردی و امید، ارزنده ترین هدیه ای بود که با احساسات پاک و صمیمانه ات نثارم نمودی .من در صدای تو زند گی می کنم.من تار یخچه سبز شد نم را در حاشیه نیکوترین کلمات می نگارم .با تو خواهم ماند و با تو خواهم زیست ، تا فرداهای دور ای معنای عرفان...