دست نوشته های آتنا

باز من هستم و من ...

و آن روز تمام آرزوهایم سوار بر کلکی کهنه سو ی دیار غم ها  می رفتند و من چه مبهوت به گذرش چشم دوخته بودم و می اندیشیدم که فردا روز چه طور بدون خیالم سر کنم !! همه جا غمگین و دلهره آور بود و من روی شنهایی نشستم که ساعتی پیش با خیالم روی آن ایستاده بودم و چه زود همه چیز عادی می شود و خاطرم چه زود لذت شادی ساعت پیش را از یاد برد و با صدا ی تنهایی اخت شدم ...

بقیه در ادامه مطلب

آی عشق

ما بچه های ایرونیم

دوستان! کمتراز یه ماه به جام جهانی مونده، خدا کنه ایران بدرخشه J راستی شما دوست دارین کی قهرمون شه؟ من که دوست دارم ایتالیا اول شه

بهار را باور کن!